"Άστεγος", Ελένη Θ. Π. Λουκά
Εικόνα θλίψης για έναν άνθρωπο που ζει στο δρόμο
μονάχος, έρημος, που συντροφιά του έχει τον πόνο
χίλιες οι πίκρες που τον έφεραν σε πλήρη απόγνωση
χίλιες και οι αιτίες που τον οδήγησαν στην απομόνωση.
Κι αυτός σαν θύμα ενός συστήματος ανθρωποφάγου
πέφτει ανελέητα μέσα σε ρύγχος ζώου παμφάγου,
δεν ήταν γνώστης όλων των όρων του παιχνιδιού
εύκολη λεία για ένα τέρας μορφής φιδιού.
Όταν το χρήμα γίνεται στόχος, ζωής σκοπός,
ο άνθρωπος πιόνι, σκλάβος πλουσίων, πιστός φρουρός
κι αυτό το κράτος και οι θεσμοί του κενό πορείας χωρίς τιμόνι
πλούσιοι, πιο πλούσιοι, φτώχεια που έρχεται και γιγαντώνει.
Σπίτι του ο δρόμος, στέγη και φως του ο ουρανός
τα πεζοδρόμια, πάρκα, παγκάκια κάθε σταθμός
για συντροφιά του έχει συχνά τα περιστέρια
ίσως τον σκύλο πιστό του φίλο κάτω απ' τα αστέρια.
Ήταν στη μοίρα του να γκρεμιστεί κάθε του όνειρο
και να τον πάρουν κακές νεράιδες δικό τους όμηρο
στη μοναξιά του τη χαραυγή παρέα η θλίψη
και η αγάπη στα άδεια βράδια κι αυτή θα λείψει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου